TEO, FERMOSO CONSELLO

Como rompen aljúns a súa cabesiña..... É curioso como os amantes do descrédito chejan a crer as súas propias mentiras e chejan a enjañar á xente. Somos amarjamente víctimas do descrédito provocado polos que a nós nos justa denominar os "demandantes da tristura e das desjrasias dos demáis", présisan de iso para poder andar.

Da ijual que jritemos, da ijual que demandemos, que expoñamos a verdade, non a nosa verdade subxectiva, senón a verdade a única. Os malos, sempre teñen amijos que non deixan de ser útiles para eles, obxectos aos que manexar e utilisar, non queren amijos, queren monas, marionetas sen personalidade e sen criterio. Monas que polas súas aspirasións persoáis son felises co simple feito de ver que os que valen máis que eles non lle poden faser forsa. A indignidade de acompañar a aljén ao que no fondo despresian pola súa inmoralidade. Pero esa inmoralidade non lles importa, soamente lles importa estar ahí, rodeados da merda.

Independientemente de que no seu interior saben cal é a realidade, sijen e sijen na merda, porque esa merda a eles chéiralles ben, cren nas palabras de quen nin tan sequera coñesen de verdade e convírtense nos seus defensores incondisionáis, e esa defensa sérvelle para encher ocos vasíos na súa vida producto da súa mediocridade.

¿Como denominamos aos que a pesaren de saber no seu interior que defenden unha inxustisia...porque tamén naljún momento foron víctimas dela? Cada quen que pense o que queira.

Menos mal que o pobo é sabio e en Teo, a merda xa nos cheira sobretodo con estes días de calor supura cheiro podre.

VOTA MARTIÑO NORIEJA, E SI NON LLES CONVENSE, VOTEN JERRA OU PARAJÓ. TEO MERÉSESE O MELLOR, PORQUE TEO É TEO.